Dream Slaughters 10 Pain And Laughter

Niyakap ko ang isang unan. Pagkuha ko nito napansin ko ang isang matigas na bagay na nasa ilalim nito. Isang itim na libro ang nagpakita. Kinuha ko ang libro at hinawakan ang magandang rosas na disenyo nito. Pareho kami. Pareho kami ng prinsesa sa loob ng librong ito. Pareho kaming naghihintay sa isang bagay na inakala namin ay darating para sa amin.

Maganda ang kwento nito pero nakakiyak ang katapusan. Ang pulubing nagligtas sa prinsesa ay namatay sa kwento. Kasama ang libro nahulog sila sa isang lawa na kung saan wala ng nakakita sa kanila. Sinasabing may isang lalaki ang biglang lilitaw sa daan na hihiling sa kung sino na basahan siya ng isang kwento. Ipapakita niya ang isang librong walang laman pero isang pahina na may guhit ng isang prinsesa na nakatira sa torre. Pagkatapos mawawala bigla ang bata. Ang libro na walang laman ay magkakaroon ng mga litrato. Ito ay ang litrato ng prinsesa at isang batang lalaki na naglalaro sa damuhan.

"Mukhang malalim ang iniisip ng mahal na prinsesa," sabi ni Apprentice na biglang lumitaw sa kung saan. Ngayon, alam ko nan a panaginip lang ito, Ang kanyang biglaang paglitaw ay parte ng mundo na ito. Kontrolado niya ang mga bagay bagay. Nalaman kong nakakalipad rin pala siya.

"Hindi malalim ang iniisip ko. Sadyang nakakalito," sagot ko.

Naramdaman kong biglang gumalaw ang kama. Itinaas ko ang ulo ko at nakita siyang humiga sa pinakadulo. Inilapag niya ang kanyang braso na para bang galing siya sa isang araw na trabaho at paG.o.d na paG.o.d. Umupo ako ng maayos para makita ang mukha niya.

"Nakikipag-usap ka rin ba sa mga tao sa mga panaginip nila?" Tanong ko.

"Yeah, sometimes." He answered.

"Like what? You ask them their names and age?"

"Nah. Madalas ang tanong nila sa akin ay mga pang direksyon. Sa panaginip maraming tao ang nawawala. NakakapaG.o.d nga minsan lalong lalo na iyong mga taong hindi agad nakakaintindi," napahikab siya.

"Marami kang alam na lengwahe?"

"Eh? No, no. Pero lahat ng tao nagkakaintindihan sa panaginip nila. That's the power of dreams. You have that international translator in your dreams."

I nodded. I somehow know what he meant by that. Nagkaroon ng katahimikan sa pagitan namin. Nanatili siya sa posisyon na iyon, nakapikit ang mga mata. Hindi ko maiwasang t.i.tigan ang gwapo niyang mukha. If you will just look at him in a bright light, you will see that wonderful smile. Idagdag mo pa ang cute niyang dimples sa tuwing tumatawa o ngumingiti siya.

"Apprentice..." Mahina kong tawag sa kanya.

"Yah?" He lazily replied.

"You said that I am sleeping for a hundred of years, right?"

"Ah... One hundred and twenty one years in exact," he corrected.

"Then it means that I'm already one hundred and twenty one years old?"

Nagulat ako sa sinabi ko. Matanda na ako! Mas matanda na siguro ako sa mga magulang ko. Tumawa siya bigla. Humaklakhak siya ng humalakhak sa hanggang hawakan niya ang tiyan niya. Gumulong siya sa kama sa hanggang nahulog siya sa dulo. Agad naman siyang tumayo pero tumatawa pa rin.

"Anong nakakatawa?" Tanong ko.

"There's none," though he is slightly laughing. "You know after you fell asleep the fairies made an effort to keep the whole kingdom asleep. In short, your age and kingdom are sealed from Father Time. Kaya paggising mo, you are still eighteen. Though, those people outside the town are growing old. Kaya baka wala ka ng kakilala sa ibang lugar na buhay pa."

"So... That's it."

He nodded. Pumunta siya sa may mesa. Nandoon pa rin ang vase na may mga bulaklak. Pero hindi ito tulad nung paglagay niya. Ang iba ay nalalanta na. Tinignan niya lang ito na para bang nagluluksa sa kamatayan ng mga bulaklak. Napabuntong hininga na lang ako.

"May itatanong ka pa ba?" He said.

"Uh... I guess there's one," Sabi ko.

"What is it? I'll try my best to answer it," he happily said.

"What about wet dreams? How do you do that..."

Tinignan niya ako na para bang may hindi siya naintindihan sa tanong ko. Tinaas ko lang ang kilay ko pero sa totoo natatawa na ako sa kinauupuan ko rito.

"What did you ask?" He said.

"What about wet dreams? You're a dream slaughter, right? Then have you ever encountered one?"

Nakita kong biglang namula ang mukha niya. Tinalikuran niya ako at pumunta sa may terrace. Halatang halata sa kanya na gusto niyang iwasan ang tanong ko. Napatawa ako ng tahimik.

"You should not ask questions like that," he stuttered.

"Why? I'm already a hundred years old, right?" I teased him.

"Yes, you're a hundred years old but I am still on my teenage years. You can't blame me if I will feel embarra.s.sed by that. I mean, you've never even see one... like when you are there to fetch dreams and then you see that... It's embarra.s.sing you know!"

Hindi ko na napigilan ang sarili ko na tumawa. Hindi pa rin nawawala sa mukha niya ang pagkapula. Tumahan na ako at baka mainis pa itong gwapong lalaki na ito.

"Wait, you're still a teenager?" I changed the topic.

"Seventeen years old," he said.

"Really?" Hindi ako naniwala. "Pero sabi mo na isang daang taon ka ng nagbabantay rito diba?"

"Dream Slaughters age slower than humans. Our year never consists of days and months. Hindi ko na sasabihin sa iyo dahil iba ang paraan namin."

Natahimik na naman kami. Pumunta si Apprentice sa may terrace at umupo doon. Humiga na rin ako. Pero hindi ako makatulog. Masyadong magulo ang isip ko ngayon para matulog. Salamat kay Apprentice at may nakakusap ako kahit papaano.

"You can't sleep, princess?" Tanong niya.

"Yeah," sagot ko.

"Then, I'll just play something to you. Will you mind that?"

"It depends to the player..."

I heard him chuckle. I waited for a while, then, music from a flute started to play. It was familiar, like I have heard it somewhere before. Though, I keep listening to it. I shifted my position to the side to see the young man playing the flute. His face looks familiar under the moonlight. He noticed me watching and winked his eyes.

The music swayed me to sleep. On that night I didn't dream anything.