Dream Slaughters 9 Another Memory

For the safety of the princess, the king ordered his soldiers to burn all the spindles. Walang natira kahit mga karayom. Sinunog ang mga makina sa harap ng taong bayan. Alam ng hari na maraming tao ang umaasa rito pero hindi niya alam ang gagawin kung magkakatotoo ang sumpa na ibinigay sa kanya ng mangkukulam. Since that day, not a single fabric is made.

When Aurora was still young, she was attacked by a group of bandits. That worried the King and Queen and decided to hide the princess from the townspeople. The three fairies offered a suggestion that might save the princess. Ayun sa kanila, kukunin nila ang prinsesa at itatago sa pinakaliblib na lugar sa loob ng gubat. They will raise the princess like a perfect maiden. And if the time comes, on her eighteenth birthday, they will bring the princess back to the palace.

Inalagaan ng tatlong diwata si Aurora. They even changed its name and called her Rose for a while. The fairies banned themselves to use magic around the princess to lessen the suspiscion. Years pa.s.sed and not a single accident happened to the princess.

Lumaki ang prinsesa na walang ibang nakikita kundi ang mga puno sa gubat. Araw araw dito siya naglalaro at naghihintay na sana may dumating at makalaro siya. Sapat na sa kanya ang kabaitan ng tatlong babae na nag-aalaga sa kanya pero iba talaga kung may kasama siyang kaedad niya.

Lumipas ang panahon at kaarawan na ni Rose. She'll be turning eighteen. The fairies are very excited to celebrate it together with the royal family. Naglalakad si Rose sa gubat ng may makita siyang isang lalaki na nangangabayo. Nahulog ang loob nito sa prinsipe. b.u.malik si Rose sa kanyang bahay ng makita niya ang tatlong babae na gumagamit ng mahika. Oras na para sa malaking rebelasyon.

Dinala nila si Rose sa malaking kastilyo. Doon, sinalubong sila ng Hari at Reyna na hindi maipaliwanag ang pagkgalak. Nalito si Rose sa nakikita kaya nagtanong siya sa tatlong babae na naging mga diwata. Ipinaliwanag sa kanya ng lahat ang tungkol sa kanyang buhay. Hindi siya si Rose. Siya ang babaeng anak ng hari at reyna na si Aurora. May dugong bughaw siya.

The town celebrated the return of the princess. Aurora, who is still confused, was sent to a room where she will be talking to her parents. The fairies warned her to not talk to any strangers. Even though that there's no spindle, the possibility of killing the princess is still high. The fairies left her alone in that room.

Aurora stayed for a while. She got bored, so she decided to roam around the room. While looking at the fireplace, three fireflies suddenly appeared. She was very fascinated by its beauty. Tinitigan niya ito sa hanggang nawala na siya sa kanyang pag-iisip at sinundan ito. Dumiretso ang mga alitaptap sa isang pader. Tumagos sila rito at nagkaroon ng pinto. Nagulat si Aurora sa nakita. May hagdan ito papunta sa itaas. Nakita niyang naglalaro ang mga alitaptap patungo rito kaya sinundan niya.

Ang hagdan pala ay patungo sa pinakamataas na kwarto na nasa pinakadulo ng pinakamataas na torre. Pagdating niya sa tuktok biglang nawala ang mga alitaptap. Hinanap niyo ito sa paligid ng mapansin niya ang isang kulay itim na pinto. Tinignan niya ito at hinawakan. Biglang nagbukas ang pinto.

Nakita niya sa loo bang isang magandang babae na may suot suot na maitim na belo. Nakangiti ang babae habang pinapaikot ang malgulong na makina gamit ang panulak na nasa mga paa nito. May hawak itong mga dayami na ipinapasok sa isang linya na sa katagalan ay nagiging tela. Namangha si Aurora sa nakita. Sa buong buhay niya ngayon lang siya nakakita ng ganitong bagay.

Lumapit siya sa babae. Binati siya ng ngiti ng babae at sinabihang maganda ang pananahe. Ipinaliwanag nito kung paano gagamitin ang makina. Tuw.a.n.g tuwa na nakikinig si Aurora. Nang matapos, tinuro ng babae ang lagayan ng sinulid na kung saan isang matulis na karayom ang nakalagay. Inabot ito na Aurora. Hindi sinasadya ay nasugatan niya ang sariling daliri.

Lumabas ang kulay pulang dugo sa daliri nito. Tinignan ni Aurora ang isang tulo ng dugo na nahulog sa lupa – ang dugo ay naging itim na biglang b.u.malot sa paligid. Natakot si Aurora. Wala siyang ibang nakikita kundi ang itim. SInubukan niyang maglakad pero wala siyang matapakan. Nahuhulog siya sa isang kawalan-

Naaalala ko na ang lahat. Naaalala ko na ang mga pangyayari. Ako si Aurora, ang nag-iisang anak ng reyna at hari. May isang mangkukulam na binigyan ako ng sumpa na ngayon ay nasa isang mahimbing na pagkakatulog. Ang lahat ng nasa paligid ko ngayon ay ang eksaktong repleka ng kastilyo na kung saan ako nakatira.

Nakatabon pa rin ang mga bibig ko. Hindi ko alam kung masusuka ba ako o mahihimatay. Nahihilo ako. Umiikot-ikot pa ang paligid na para bang may lindol na nangyayari. Ang mga gamit sa paligid ko ay napapalitan ng mga dayami na para bang ipinapakita ang totoong imahe na nakatago sa dilim. It's like this place is covered by the real world's hologram.

Nasa harapan ko ang makinarya. Hindi ko lubusang maalis sa isip ko ang susunod na nangyari. Katulad ng nasa alala ko, tatlong babae ang nagmadaling pumasok sa kwarto. Sila ang tatlong babae na nag-alaga sa akin. Kita sa mga mata nila ang gulat at pagkamuhi sa sarili. Umiiyak sila sa nangyari sa akin.

Ako naman ay nasa may sahig nakahiga. Kita pa sa daliri ko ang mababaw na sugat na may halong lason. Pinagtulungan akong buhatin ng tatlo. Sumunod na pumasok ang aking amang hari at ang inang reyna. Pareho silang umiiyak. Sa itaas ng torre na ito nagluluksa ang ilang tao samantalang nagdiriw.a.n.g ang nasa baba. Natapos ang lahat at naging madilim ang paligid. Hindi pa ako patay pero natutulog sa estadong ito.

This isn't a sweet dream but a beautiful nightmare.

"Since that day the Princess remained insde her tower waiting for her prince's true love's kiss," a voice said.

Napalingon ako sa likod. Doon sa bintana nakaupo si Apprentice. Malungkot ang mukha niya. It's all the same. He also showed that face on that day. Of course, he knows what it is. Nararamdaman ko rin ang nararamdaman niya ngayon. This guy knows these two worlds for a long time. I thought that this world is the real one and now found out that it isn't. It's very painful to know that the thing you know was real is just a representation.

"Kung alam mo ang lahat ng ito bakit mo pa sinabi sa akin? Hindi ba mas maganda kung hinayaan mo na lang ako managinip sa hanggang magising sa mundong iyon," sabi ko sa kanya. Tumalikod uli ako. Ayaw kong makita niya ang umiiyak kong mukha. Though, I know that he already knows that I am crying.

"I didn't have a friend," he only said.

I flinched by the words. I raised my head up and turned around. He's bowing his head trying to cover his sad face. Gumalaw ang mga paa ko tumayo, naglakad papunta sa kanya. Huminto ako ng tumingin siya bigla sa mga mata ko.

"Nice to meet you, sleeping beauty," sabi niya. Pinuwersa niya ang sarili niyang ngumiti.

b.u.muhos pa ng b.u.muhos ang mga luha ko. Tumakbo ako papunta sa kanya. Sinalo niya ako gamit ang kanyang mga braso at hinayaan akong umiyak sa kanya. Ibinaon ko ang mukha ko sa dibdib niya. Niyakap niya ako binubulong ang mga salitang gusto ko marinig. Hindi ko pa rin tanggap ang lahat ng nangyayari.

"It's painful, right? To know that you're not real. But it's okay. You don't have to worry. Your prince will come to wake you up again."

I'm scared. I do not know what to do. It seems that Apprentice already discovered this room and waited for me to know everything. He patiently waited behind those windows for me. He waited until I cry. He's always been there. He placed me in a cozy dream. He placed me in a tower away from danger, in a tower where food and water is unlimited and where I can live peacefully. And he was always been there waiting for me to come out and be friends with him.

Later that day, I remained on my room crying until my tears dried up.