The Oxford Book of Latin Verse Part 58

exemplum capiant, nimis petendo qui mentis tumidi uolant secundis.

_319. G.o.d_

OMNIPOTENS, annosa poli quem suspicit aetas, quem sub millenis semper contutibus unum nec numero quisquam poterit pensare nec aeuo, nunc esto affatus, si quo te nomine dignum est, seu sacer ignoto gaudes, quo maxima tellus intremuit, sistunt rapidos uaga sidera cursus.

tu solus, tu multus item, tu primus et idem postremus mediusque simul mundique superstes (nam sine fine tui labentia tempora finis), altera ab alterno spectans fera turbine certo rerum fata rapi uitasque inuoluier aeuo atque iterum reducis supera in conuexa referri, scilicet ut mundo redeat quod partubus astra perdiderint refluumque iterum per corpora fiat.

tu (siquidem fas est in temet tendere sensum et speciem temptare sacram, qua sidera cingis immensus longamque simul complecteris aethram) fulgentis forsan rapida sub imagine Phoebi flammifluum quoddam iubar es, quo cuncta coruscans ipse uides nostrumque premis solemque diemque.

tu genus omne deum, tu rerum causa uigorque, tu natura omnis, deus innumerabilis unus, tu s.e.xu plenus toto, tibi nascitur olim sidereus mundus (genus hinc hominumque deumque), lucens, augusto stellatus flore iuuentae.

quem (precor, aspires), qua sit ratione creatus, quo genitus factusue modo, da nosse uolenti; da, pater, augustas ut possim noscere causas, mundanas olim molis quo foedere rerum sustuleris animamque leui quo maximus olim texueris numero, quo congrege dissimilique, quidque id sit uegetum, quod per cita corpora uiuit.

_320. Peruigilium Veneris_

CRAS amet qui numquam amauit quique amauit cras amet!

uer nouum: uer iam canorum: uere natus...o...b..s est!

uere concordant amores, uere nubunt alites et nemus comam resoluit de maritis imbribus: et recentibus uirentis ducit umbras floribus.

cras amorum copulatrix inter umbras arborum inplicat casas uirentis de flagello myrteo, cras Dione iura dicet fulta sublimi throno.

cras amet qui numquam amauit quique amauit cras amet!

ipsa gemmis purpurantem pingit annum floridis, ipsa surgentis papillas de Fauoni spiritu urget in nodos tepentis, ipsa roris lucidi, noctis aura quem relinquit, spargit umentis aquas.

en micant lacrimae trementes de caduco pondere: gutta praeceps...o...b.. paruo sustinet casus suos.

en pudorem florulentae prodiderunt purpurae: umor ille quem serenis astra rorant noctibus mane uirgines papillas soluit umenti peplo.

ipsa iussit mane totae uirgines nubant rosae; facta Cypridis de cruore deque Amoris osculis deque gemmis deque flabris deque solis purpuris, cras pudorem qui latebat ueste tectus ignea unico marita uoto non rubebit soluere.

cras amet qui numquam amauit quique amauit cras amet!

ipsa Nymphas diua luco iussit ire myrteo: 'ite, Nymphae, posuit arma, feriatus est Amor: iussus est inermis ire, nudus ire iussus est, neu quid arcu neu sagitta neu quid igne laederet.'

it puer comes puellis; nec tamen credi potest, esse Amorem feriatum, si sagittas exuit; sed tamen, Nymphae, cauete, quod Cupido pulcer est: totus est in armis idem quando nudus est Amor.

cras amet qui numquam amauit quique amauit cras amet!

conpari Venus pudore mitt.i.t ante uirgines: 'una res est quam rogamus: cede, uirgo Delia, ut nemus sit incruentum de ferinis stragibus.

ipsa uellet te rogare, si pudicam flecteret, ipsa uellet ut uenires, si deceret uirginem.

iam tribus choros uideres feriantis noctibus congreges inter cateruas ire per saltus tuos floreas inter coronas, myrteas inter casas.

nec Ceres nec Bacchus absunt nec poetarum deus.

peruiglanda tota nox est, est recinenda canticis: regnet in siluis Dione: tu recede, Delia.'

cras amet qui numquam amauit quique amauit cras amet!

iussit Hyblaeis tribunal stare diua floribus: praeses ipsa iura dicet, adsidebunt Gratiae.

Hybla, totos funde flores, quidquid annus adtulit; Hybla, florum subde uestem, quantus Ennae campus est.

ruris hic erunt puellae uel puellae fontium quaeque siluas quaeque lucos quaeque montis incolunt.

iussit omnes adsidere pueri mater alitis, iussit at nudo puellas nil Amori credere: cras amet qui numquam amauit quique amauit cras amet!

cras erit quom primus aether copulauit nuptias.

ut pater totum crearet uernis annum nubibus, in sinum maritus imber fluxit almae coniugis, unde fetus mixtus omnis aleret magno corpore.

tunc cruore de superno spumeo pontus globo caerulas inter cateruas inter et bipedes equos fecit undantem Dionen de marinis imbribus.

cras amet qui numquam amauit quique amauit cras amet!

ipsa uenas atque mentem permeanti spiritu intus occultis gubernat procreatrix uiribus, perque caelum perque terras perque pontum subditum praeuium sui teporem seminali tramite inbuit iussitque mundum nosse nascendi uias.

cras amet qui numquam amauit quique amauit cras amet!

ipsa Troianos penatis in Latinos transtulit, ipsa Laurentem puellam coniugem nato dedit, moxque Marti de sacello dat pudicam uirginem, Romuleas ipsa fecit c.u.m Sabinis nuptias.

unde Ramnes et Quirites atque prolem posterum Romulo marem crearet et nepotem Caesarem; cras amet qui numquam amauit quique amauit cras amet!

rura fecundat uoluptas, rura Venerem sentiunt; ipse Amor puer Dionae rure natus dicitur.

hunc ager c.u.m parturiret ipsa suscepit sinu, ipsa florum delicatis educauit osculis.

cras amet qui numquam amauit quique amauit cras amet!

ecce iam subter genestas explicant tauri latus, quisque tutus quo tenetur coniugali foedere: subter umbras c.u.m maritis ecce balantum greges.

iam loquaces ore rauco stagna cygni perstrepunt: et canoras non tacere diua iussit alites: adsonat Terei puella subter umbram populi, ut putes motus amoris ore dici musico et neges queri sororem de marito barbaro.

illa cantat: nos tacemus? quando uer ueniet meum?

quando fiam uti chelidon ut tacere desinam?

perdidi Musam tacendo nec me Phoebus respicit.

sic Amyclas c.u.m tacerent perdidit silentium.

cras amet qui numquam amauit quique amauit cras amet!

ANONYMOUS

circa 350 A.D.(?).

_321. Epitaph of a Charioteer_

HOC rudis aurigae requiesc.u.n.t ossa sepulcro nec tamen ignari flectere lora manu, iam qui quadriiugos auderem scandere currus et tamen a biiugis non remouerer equis.

inuidere meis annis crudelia fata, fata quibus nequeas opposuisse ma.n.u.s.

nec mihi concessa est morituro gloria circi, donaret lacrimas ne pia turba mihi.

ussere ardentes intus mea uiscera morbi, uincere quos medicae non potuere ma.n.u.s.

sparge, precor, flores supra mea busta, uiator: fauisti uiuo forsitan ipse mihi.

ALCIMIVS

fl. 354 A.D.

_322. Vergil and Homer_

_i_

DE numero uatum si quis seponat Homerum, proximus a primo tunc Maro primus erit.

at si post primum Maro seponatur Homerum, longe erit a primo, quisque secundus erit.

_ii_

Maeonio uati qui par aut proximus esset, consultus Paean risit et haec cecinit; si potuit nasci, quem tu sequereris, Homere, nascetur, qui te possit, Homere, sequi.

_323. A Present from Lesbia_

LVX mea puniceum misit mihi Lesbia malum: iam sordent animo cetera poma meo.

sordent uelleribus uest.i.ta cydonia canis, sordent hirsutae munera castaneae; nolo nuces, Amarylli, tuas nec cerea pruna: rusticus haec Corydon munera magna putet.

horreo sanguineo male mora rubentia suco: heu graue funesti crimen amoris habent!

missa et dente leui paulo libata placenta: nectarea e labris dulcia liba suis: nescio quid plus melle sapit, quod contigit ipsa spirans Cecropium dulcis ab ore thymum.