Potion Of Love 52 Epilogue

Ang akala ko ay hanggang dito na lang matatapos ang buhay ko. Hindi ako marunong lumangoy pero ginawa ito upang maktakas sa problema. Napakswerte na lang dahil nakakhinga pa ko sa mga oras na ito.

Tahimik ang silid at wala akong makita ibang tao. Nang maibangon ko ang katawan, sakto may pumasok mula sa labas.

Nakngiti itong lumalapit sa'kin. May dala itong bulaklak.

"Gising kana." Mahina ngunit malambing niyang usal sa'kin.

Nag-nod ako. "Nasa hospital pa rin ba ko? Ano ba nangyari nung nalunod ako?"

Naupo siya sa gilid ng hinihigaan ko.

"Nasa Hospital kapa rin. Nangyari sayo?" sabay batok sa'kin.

"Arraaay! Ba't mo ginawa yun?!" inis kong tanong.

"Ikaw pa galit ngayon?" Inulit pa niya ang pagbatok sa'kin.

Ginantihan ko siya ng sampal.

"Masakit ah!" natigilan kami pareho at nawala ang tawa sa kanyang mukha.

"Napalakas ba?" nag-aalala kong tanong.

Inabot sa'kin ang bulaklak. "I love you Klea."

"Aaahhh... ang sweet naman." inamoy-amoy ko ang bulaklak.

"May sasabihin sana ako sayo."

"Ano 'yun Cherub?" bagong ligo lamang siya at amoy ko rin ang pabango niya na madalas gamitin.

Yumuko siya, "Patay na si Aling Carlota." Malungkot niya kong tinitigan. Nawala ang ngiti sa mga labi ko.

"Nixon, ba't mo sinasabi sa'kin 'yan? Ako lang ang nalunod. Mag-isa lang akong na hulog s--sa bangka. Kaya imposible yang sinasabi mo." mangiyak-ngiyak kong sabi.

"Sorry, hindi ko gustong masaktan k- pero... nasa morgue na siya at-- at kasama ang mga kamag-anak niya."

"Pero paano nangyari 'yun Nixon?! Ako nga lang ang nalunod, ako lang ang na hulog 'di ba? Ako laaaaang...." Halos mawalan ako ng balanse ng pilit akong tumayo.

"Huminahon ka Klea. Nag-imbestiga ang mga kapulisan sa nangyari. Hindi lang ikaw ang na hulog sa gitna ng dagat. Pati sila ni Amir ay na sama sa pagtaob ng bangka."

"Hindi, hindi iyon..."

"Namatay ang motor ng bangka. May case raw tumaob yun kung pareho mabigat ang sakay o na pwersa ang pagkakataob." hindi na ko nagsalita pa.

Alam kong kasalanan ko yun. Kung hindi ko itinulak si Amir ay hindi mangyayari na mahulog ako at madamay ang dalawa.

"Si Amir, Anong nangyari sa kanya?"

Nagtama ang mga mata namin.

"Sinundo na siya ng kanyang Daddy."

"Okay siya?"

"Oo." He sigh.

"Bakit? May problema ba?"

Nag-nod. "Meron,"

"Ano?"

"May problema ang Kompanya nyo. Hinihingi nila ang tulong ni Amir pero ayaw niyang makipag-tulungan sa t.i.to mo."

Kung ganoon. Ang inaasahan lang nila si Amir dahil ito lang ang nakakalam ng lahat na gawain sa company. Ayaw niyang tumulong dahil galit siya sa pamilya ko.

"Kahit na anong mangyari huwag kang papayag na ikasal sa kanya." Babala niya sa'kin.

"Hindi ko gagawin 'yon. Wala ka bang tiwala sa'kin?"

"Sinasabi ko lang. Baka maisipan ng isang 'yun na papayag syang makipag-tulungan basta ikasal kayo sa lalo madaling panahon."

Maaari nga. Hindi malayo na gawin yun ni Amir laban sa pamilya ko.

"Basta mangako ka rin na hihintayin mo ko. Gagawa ako ng paraan para matapos itong problema."

Tumayo ito sabay yakap sa'kin. "Basta ipangako mo rin na hindi mo na gagawin ang bagay na magiging dahilan ng pag-aalala ko. Kainis ka, alam ko ay iiwan mo na ko ng tuluyan. Akala ko ay magagawa ko ng magpatiwakal."

"Baliw ka ba?" sinuntok ko ang braso.

"Ano pa ba silbi ng buhay ko kung wala ka? Ano pa silbi ng katawan ko kung hindi magagamit ng katawan mo."

Kinurot ko siya sa pisngi. "Bastos ka."

"Nagsasabi ako ng totoo. Kung ako ba namatay hindi mo iisipin magpakamatay?"

"Inuudyukan mo ko magpakamatay ganoon?"

"Oo, basta kapag patay na ko."

"Wag naman. Magkakanak pa tayo 'di ba?"

"Oo, Pangako Bree, tayong dalawa ang magkaktuluyan hanggang huli."

Hindi ko alam kung hanggang saan ang ligaya nito. Hindi namin nalalaman kung ano mangyayari sa huli pero kakapit kami na magkahawak kamay. Lalaban kami na may pinaglalaban.

Nakuwi na kami sa Manila. Nabalitaan na rin nilang lahat ang nangyari sa'min at kay Aling Carlota na ngayon ay nasa probinsiya pa rin dahil nandoon naman talaga ang kamag-anak niya. Tatlong araw lang ang itinagal namin doon hanggang sa ilibing si Aling Carlota. b.u.muhos ng pakikiramay sina Nanay at Tatay nang malaman ang nangyari. Kahit hindi sila nakpunta sa mismong burol ay ramdam ko ang pagluluksa nila.

Si Aling Carlota kasi, napakbuting tao. Kahit sabihin natin na nag-udyok ito sa maling gawain na mang-gayuma ay b.u.mawi siya para matulungan ako.

Hinding-hindi ko makakalimutan ang babaeng nagturo sa'kin ng lahat. Kung hindi dahil sa kanya ay baka under pa rin ako ng black magic. Gustuhin ko man sabihin sa Tatay niya ang mga nangyayari sa'min ay hindi ko na lang sinabi ang buong katotohanan. Maaaring hindi pabor ang pamilya niya kapag gayuma ang usapan.

"Anak, sigurado ka ba sa gagawin natin?" hindi mapakaling paulit-ulit na tanong ni Mama.

"Ma, opo. Final decision na. Lalaban tayo. May karapatan tayong humawak sa bawat shares ng company ni t.i.to."

"Tama ka, pero paano? Wala tayong alam pagdating sa mga ganyan-ganyan."

"Don't worry ma, bago ako sumabak sa laban ay nag-pursige akong mag-aral at pag-aralan ang trabahong ito." Inabot niya sa akin ang isang clear book.

"Good luck anak, kaya mo 'yan." May b.u.musina sa labas. "Ohh nandyan na ang Prince charming mo. Ayiiiieeeee..."

"Mama naman, Sige na ,aalis na kami. Hintayin mo ko mamaya at babalitaan din kita kung ano ang na meeting namin."

"Dapat lang. Sige na, baka mainip ang Prince charming mo iwan ka nun."

"Si Mama talaga. Mapang-asar ka rin eh,"

"Kinilig ka naman. Tignan mo, anak, ang kapal yata ng blush on mo." Sabay hawak sa cheek ko."Ay, hindi pala makapal. Nag-blush ka lang pala." Humalakhak ng malakas bago ako iwan sa sala papasok ng kusina.

Todo iling ako ng lumabas sa bahay. b.u.mungad sakin ang gwapo kong boyfriend.

"Tinanghali ka ba ng gising?" Tanong sa'kin.

"Hindi, bakit?"

"Tagal mo lumabas." Pinagbuksan ako ng kotse.

"Kinausap lang ako ni Mama. Hindi ka ba magpapalam?"

"Hindi na. Magkikita pa naman kami mamaya para sa wedding gown mo." Natigilan ako sa pagkakupo. "Bakit?"

"Walang sinabi sakin si Mama na aalis kayo mamaya." iniwasan  ko ng tingin.

"Ay, s.h.i.t--- sorry. Baka surprise ng mama mo yun. Patay ako nito."

"Okay lang. Tara na. Excited na ko makita ang Ex-boyfriend ko eh,"

"Hmm... Paki-explaine bakit kailangan mo mexcite? Hindi ka naman siguro kinikilig noh?" usisa niya ng tuluyan kami umalis.

"Excited akong tumulong sa company ni t.i.ta. Saka, hindi mo ba alam na malapit nang b.u.magsak ang Kompanya nila?"

"Excited ka??"

"Hindi. Excited lang na isa ako ang tutulong. Maiba tayo, saan ang lakad mo after nyo lumabas ni Mama?"

"Baka sa site lang. Bakit?"

"Kain tayo sa labas? May sasabihin ako sayo."

Sumingkit ang mata niya. "Hmm. What it is?"

"Later," kinindatan ko.

"Aba, parang kinabahan ako sa sasabihin mo ah? Sana mabilis lang ang oras para masabi mo na sa'kin ang good news mo."

"Bakit, sino nagsabi na good news?"

"Ay, hindi ba?" Pabalik-balik niyang tingin sa'kin. Hindi na kontento at inihinto ang pag-drive.

"Tell me, bad news?" bakas sa mukha niya ang pag-aalala.

"Later, sasabihin ko kung ano."

"Kapag bad news hindi ba dapat sabihin kaagad para magawan ng paraan?" hindi niya ko tinitigilan ng tingin.

"Iyan ang gusto ko sayo Nixon, gusto mo kaagad gawan ng paraan ang problema. Kung madadaan lang sana sa paraan na ginagawa mo baka hindi ako mamoblema ngayon." Isinandal ko ang ulo sa bintana.

"s.h.i.t, so bad? I can't wait anymore later. Say you right away." hinampas-hampas ang manibela. Gusto ko sana tumawa pero mukhang seryoso siyang nag-aalala sa sasabihin ko.

"Galing ako sa OB."

"Tapos?"

"Akala ko buntis na ko pero hindi eh, sayang---" malungkot kong pag-amin.

Tila na bunutan siya ng tinik sa dibdib matapos kong sabihin ang tungkol dito. Umasa kasi akong buntis pero hindi. Late lang talaga ang menstration ko.

"Sayang talaga. Pero, marami pa na pagkakataon. Cheer up, mas okay yung wala pa tayo baby dyan sa tiyan mo habang kinakasal. Baka kasi mstress ka at may mangyari pang masama."

"Pero okay na rin kung meron eh,"

"Ano ba gusto mong gawin natin? Ngayon na?" siniyasat kong maigi ang awra ng mukha niya. Mukhang seryoso naman ang sinasabi.

"Nixon, naman." Natatawa kong saway.

"Ano? Handa ako. Anytime, anywhere. Kahit dito pa sa kotse." kagat labi niyang ibinaba ang sandalan ng upuan niya. "Ano? Kung gusto may paraan,Tara na." Yayakapin na sana ako pero nakiwas pa ko.

"Ano ka ba? Anytime, anywhere kapa nalalaman akala mo totoo. Mamaya na tayo mag-loving-loving may meeting pa ko. Urgent 'to oh."

"Urgent din naman ang paggawa ng bata. Ito talaga. Let's go?"

Sweet,may sense of humor si Nixon. Siguro, marami pa ko malalaman sa kanya kapag iisang bubong na ang inuuwian namin.

May urgent din tumatawag sa cellphone niya.

"Excuse me." Paalam niya. Madali niyang inayos ang upuan bago sinagot ang tawag.

"Yes, Dad. Opo, ihahatid ko lang sa meeting si Klea, on the way na rin ako dyan. Ha? Bakit daw?" Panay ang galaw ng Adam's apple niya.

Pinatay niya kaagad ang kabilang linya.

"Ihahatid kaagad na kita. May meeting din kami ngayong oras." mabilis niyang pinandar ang kotse.

"Mukhang importante yan ah?" seryoso kong tanong.

"Oo." mga seven seconds bago siya sumagot.

"Diyan na lang ako." Turo ko sa tapat ng building. "Huwag kana b.u.maba. Kaya ko na sarili ko sumakay ng elevator." biro ko pero hindi niya nakuha tumawa o ngumiti man lang.

"Is there a problem?" Tanong ko bago b.u.maba.

"Nothing. Ingat and good luck. Tawagan mo ko kung ano balita. Mauna na ko umalis." Hindi na niya hinintay ang sasabihin ko.

Tingin ko may problema sa trabaho niya. Kung ano man iyon, sana ay maging maayos na. Hindi ako sanay na iba trato niya sa'kin kapag iniisip nito ang trabaho. Pakiramdam ko kasi wala lang ako sa kanya.

Pagdating sa meeting. May ilan ng nakupo sa kani-kanilang upuan. Itinuro sakin ng secretary ang upuan ko.

Mukhang wala pa si Amir. Sana huwag siya dumating para hindi ako gaano kabahan sa mga sasabihin ko ukol sa plano ng company.

"Good morning Sir Amir..." Ohhhhhh my goooood. Kasasabi ko lang na huwag dumating eh.

"Good morning." Kalmado ngunit matapang niyang tugon sa lahat. Sa pwesto ko siya unang tumingin bago maupo sa kanyang pwesto.

"We have new partnerships with our company. Why didn't say anything about this? Wala na ba kong karapatan malaman ang lahat kahit dineklara nyo na may bago na kayong CEO? "

"Sorry, Sir but----" hindi na naituloy ng secretary ang sasabihin dahil tinaliman siya ng tingin nito.

"I do not need your worthless explanation. Nasaan na ba ang taong papalit sa'kin? Bakit hinahayaan niyang mahuli sa meeting. Ganoon ba dapat ang ilagay sa pwesto as CEO?" tumayo ito.

Pagkatapos ay humarap sa'kin. "You, what are you doing this meeting? Pampagulo ka lang dito. Secretary Lee, palabasin ang basura rito."

Pinipigilan kong huwag ipakita ang kagaspangan kong ugali.

"Sorry, Sir, but Miss Klea Maceda is among the held meetings. She will replace your place."

"Sino nagsabi na ikaw ang papalit sa akin?!"

"Ipinag-utos ito ni Mr. Faustino." magalang ko na sagot.

"So fast decision? a humble writer was being changed to me while she did not know what she was doing." hamak na writer pala ang tingin niya sa akin. Ang yabang.

"Bago ka sumatsat diyan. Bakit hindi mo ko subukan? Let's start the meeting." Pinupo nila ako sa pwesto kanina ni Amir.

Nagsimula ang meeting hanggang sa humingi ako ng suggestion sa kanilang lahat.

"So, Miss Klea, gusto mo magbawas tayo ng empleyado para magsimula sa umpisa,ganoon ba?" usisa ng isang lalake na katabi ni Amir.

"I don't think so. It's just those choices. We may cut off the employee or else aalisin natin ang mga buwaya sa kompanya." sarcastic kong sabi habang nakatingin kay Amir.

Alam niya siguro kung sino tinutukoy kong buwaya sa Kompanya ni t.i.to.

"Ibig sabihin, may traydor dito kaya nalulugi ang Kompanya?" di makapaniwala tanong ng isa.

"I'm not sure yet pero malakas ang kutob ko." Hindi ko pa rin inaalis ang tingin sa kanya.

"Madalas nagkakamali ang tao dahil sa kutob." Makahulugan sabat ng magaling kong Ex-boyfriend.

"Pero mas madalas nagiging tama ang hinala, lalo ng mga babae. Kung may kilala ka rito na traydor Mr. Amir, sabihin mo lang para maksyunan kaagad natin."

Nawalan na ito ng kibo. Ang iba ay nakuha magbulungan dahil sa talastasan namin.

"Ito lang ang pag-uusapan natin. Magpaptawag na lang ako ng susunod na meeting kapag may iba pa kaming usapan tungkol dito." Paalam ko sa lahat.

Kanykanya kaming labas ng conference room. May taong humatak sa braso ko.

"Buhay kapa pala."

"Tulad ng nakikita mo." Matapang kong sabi.

"Kamusta ang burol ni Aling Carlota? Masaya ba?"

Masama ko siyang tinignan. "Ang kapal ng mukha mo para magtanong sa'kin tungkol sa kanya. Dapat ikaw na lang ang nawala."

He smiled. "May dapat pa ko tapusin bago ko mawala rito sa mundo. Baka nakaklimutan mo ang kasal natin."

"Walang kasal na magaganap. Huwag ka umasa na sayo pa rin ako uuwi pagkatapos ng lahat na nangyari." nilagpasan ko siya.

"Do you want a deal?" ikinahinto ko ang hamon niya. "Kung mareresulba mo ang problema ng Kompanya hindi na ko magpapkasal sayo. Pero kung, wala kapa rin nagawa, sa akin ka. Magpapkasal tayo sa ayaw at gusto mo."

Sinasabi ko na nga ba at...badtrip. Ano pa nga ba dapat kong gawin. Wala na kong choice kundi ang lumaban sa hamon niya.

"Deal?" muling hamon.

"Okay. Deal." sarcastic kong pagtanggap sa hamon.

Tignan natin Amir kung hanggang saan ang tapang mo. Marami pa kong nalalaman sayo, at nat.i.tiyak kong magdurusa ka sa lahat ng kasalanan mo.

------

"Kamusta ang meeting?" nag-dinner kami ni Mama sa labas kasama si Nixon na kanina pa tahimik.

"Okay lang po Ma. Ang totoo, natutuwa ako sa magiging resulta ng mga plano ko."

Ano kaya iniisip ng isang 'to? Kanina pa walang kibo buhat ng dumating siya.

"Aba, balitaan mo ko kapag b.u.malik sa dati ang Kompanya ng t.i.to mo. Ngayon pa lang, proud na ko sa mga gagawin mo."

"Thanks Ma,"

Panay ang tingin nito sa relo. "Nixon?" tawag ko.

"Yes?" matamlay niyang sagot.

"May problema ba?"

"Sa trabaho lang, nagpatong-patong ang problema." hinihimas nito ang batok.

"Magpahinga ka rin minsan. Makakasama sayo kung masyado mo iisipin ang trabaho." hinawakan ko ang kamay niya para kahit paano ay k.u.malma ito.

"Oo, gagawin ko ang mga sinabi mo." Sabay layo sa kamay ko.

Nagkahulihan kami ni Mama ng tingin. Sakto may tumatawag sa kanyang Cellphone.

"Sorry, long distance call..." paalam niya upang sagutin ang tawag.

Kami naman ngayon ang nagkahulihan ng tingin.

"Ano pa ba pinag-usapan nyo sa meeting?" kusa niyang tanong.

"Tungkol lang sa trabaho."

"Wala ba binigay na deal sayo?" na tigilan ako. Parang may alam siya sa nangyari kanina.

"W-wala naman. Kahit paano ay naging behave siya kanina."

"Kung ganoon. Wala na ko dapat ikbahala sa darating natin na kasal?"

Gusto ko tuloy mguilty. Parang gusto ko na bawiin ang sinabi ko. Kaya lang ,na unahan niya ko. May inilabas siyang box, box na lagayan ng singsing. Color blue ito saka niya binuksan.

"Ituloy na natin ang kasal Klea. b.u.muo na tayo ng maayos na pamilya. Hindi na ko makapaghintay."

Kung tatanggapin ko ito at na talo ako sa Deal namin ni Amir, panigurado malaking gulo 'to.

"Huwag muna, wag ka muna mag-propose sa'kin. Alam mo na, baka lalo tayo mstress. Sunod-sunod kasi ang trabaho natin. May panahon para diyan sa kasal. At hindi ako aalis, o lalayo sayo."

Nagsalubong ang kilay nito. "Tinatanggihan mo ko?"

"No! Hindi ganoon yun Cherub. Ang gusto ko lang, bago tayo ikasal tapos na ang mga problema natin. Mahirap yung ang daming I iisip. Nakuha mo siguro ang punto ko."

Dissapointed nitong itinago muli ang box sa kanyang pocket. Panay ang pakawala nito ng hangin. Sa sobrang inis niya ay nakuha nitong luwagan ang necktie.

"Sana intindihin mo rin ang sitwasyon ko. Umaasa si Mama na magiging maayos ang Kompanya ng kapatid niya."

"Naiintindihan ko naman. Ang hindi ko lang maunawaan kung bakit simpleng proposal na  lang nga ito tinanggihan mo pa. Ano ba naman kung maghintay ako. Isang buwan? Isang taon? O sampung taon, okay lang sa'kin. Pero ito, sa simpleng gusto ko hindi mo kayang tanggapin?"

Nagi-guilty na naman ako. Ayoko nakikita siyang malungkot o nagagalit. Hindi ko gusto na ganito kami ngayon. Sa totoo lang, dapat masaya kami. Dapat tinanggap ko na yun eh,pero dahil sa lintek na Amir na yon parang magkakalabuan pa kami ni Nixon."

"Ganito na lang," sabay hagis ng pamunas sa lamesa. "Makipag-kita kana lang sa'kin kung wala kanang iniisip na problema ha? Balikan mo na lang ako kapag may oras kana para rito."

Padabog niya kong iniwan mag-isa. Hindi ko magaw.a.n.g pigilan ang pag- alis nito dahil wala rin akong sasabihin. Mas magiging komplekado ang lahat kung dadagdagan ko ng kasinungalingan ang isa pang-kasinungalingan.

NGAYON na gaganapin ang pang-huling meeting. Dito ko na rin ibubulgar ang lahat ng mga kalokohan na nangyayari sa Kompanya ni t.i.to. Hawak ko na ang buong detalye at malakas na rin ang ebidensya laban sa kanila.

Binabasa ng secretary ang mga reports. Reports kung sino ang mga tataggalin at dapat mawala sa pwesto. At isa na nga rito si Amir Faustino. Ang pinagkatiwalaan ng t.i.to pero niloko niya at kinamkam ang kabuuang halaga ng mga shares.

"Maaari kana magptawag ng pulis," bulong ko sa secretary. Wala pa ilang minuto, pumasok ang dalaw.a.n.g pulis para dakipin ang mga may Sala at isa na nga rito si Amir.

"Wala kayong pruweba sa kasalanan ko. Papel lang yan na pwede nyo madaya. Ako pa rin ang anak ng President kaya wala kayong karapatan para ikulong ako." Nagpupumiglas niyang sigaw.

"I'm so sorry, Mr. Amir Faustino, pero bistado kana sa lahat ng anumalya na naganap sa Kompanya. Kung hindi pa ko tumingin sa mga dating notes ay hindi ko pa makikita. Halos kalahati ng shares ng mga partnership ay ibinubulsa at inilalagay nyo sa bangko. Ngayon,pagdusahan nyo ang dapat noon nyo p----"

"Wala akong kasalanan! Bitawan nyo nga ko, anak ako ng President nyo kaya pakawalan nyo ko!" nagwawala niyang paalala sa mga pulis at kasama sa meeting.

"Again, sorry, Mr. Amir, tapos na ang lahat ng maliligayang araw mo." Lalagpas na sila kasama ang pulis ng magsalita muli ako.

"Malaya na rin ako. Na.n.a.lo ako sa deal na ginawa mo. Magpaksaya ka sana sa kulungan kasama ng Mommy mo. Sige, ilabas nyo na yan."

"Klea! Walang hiya ka! Kapag ako nakatakas babalikan kita!"  Maghihintay ako Amir, pero ngayon mag-enjoy ka muna sa kulungan.

b.u.magsak ako sa upuan dito sa aking office room. Hinihilot ko ang sintido dahil na rin sa walang pahingang trabaho.

Sa wakas, Malaya na ko sa lalakeng iyon. Hindi ko talaga lubos maisip na yung dating crush na crush ko, nakasama ng mahabang panahon ay nakkulong na. Kung minsan, mapaglaro ang tadhana. Akala mo tapos na pero hindi pa pala. Akala mo forever na pero hindi pa rin pala happy ending.

Tamad kong sinagot ang cellphone.

"h.e.l.lo, sino 'to?" tinignan ko ang screen ng cellphone. Pangalan ni Clarissa ang nakrehistro.

"Bessst...nandito ako sa rooftop. Hindi ko na kayaaaa... Please, gusto ko nang mamatay..."

"ANOOO?!?!" napbalikwas ako sa gulat.

"Papunta na ko diyan. Hintayin mo ko!"

Mabilisan lang at narating ko ang kanilang bahay. Bahay ng kanyang magulang.

"Si Clarissa po?" Tanong ko sa isang kasambahay.

"Nasa rooftop po. Bakit Ma'am Klea?"

Mukhang hindi nila alam ang ginagawa ni Clarissa.

"Samahan mo ko sa taas. Bilis!" Dali-dali kami umakyat. At iyon na, nakita namin si Clarissa na punong-puno ng dugo ang kanyang pulsuhan.

"Clarissaaaaa!!"

"Jusko po!"

"Tawagin nyo ang driver, bilis!"

Naglaslas si Clarissa. Hindi ko alam ang dahilan. Wala akong maisip na pwede maging dahilan. Three days na lang at ikakasal na sila ni Blaze, pero ano nga ba ang dahilan bakit nagawa niyang kitilin ang sarili.

"Clarissa...lumaban ka naman. Please, ano ba pumasok sa isip mo at bakit ka....Clarissa...." iyak na iyak kong tanong sa kanya habang ipinapasok sa Emergency Room.

Lutang ang isip ko. Isa pa gumugulo kung bakit niya gagawin iyon. Kilala ko si Clarissa, matapang at kailanman hindi sasagi sa isip niyang magpakamatay.

Kinokontak ko sina Blaze pero hindi man lang sinasagot ang tawag ko.

"Ughhh! Ano ba! Sagutin nyo ang tawag ko. Sagutin nyo na!" nagsisisigaw ako rito habang hawak ang cellphone.

Natatakot ako, natatakot ako ngayong wala akong kasama para umiyak. Natatakot ako na baka iwan na kami ni Clarissa. Natatakot ako, natatakot.

Nixon's POV

"Okay, rest muna." utos ko sa mga kasama. Kanina pa kami practice ng practice pero parang wala may gusto matuto.

Binuksan ko ang cellphone. May dalaw.a.n.g missed called si Klea pero wala naman text. Sn.o.b ko muna ang isang 'to. Tutal naman ayaw niyang ishare sakin ang problema niya. Akala yata niya hindi ko malalaman ang plano ni Amir tungkol sa proposal na yun.

"Nixon!" tawag ni Blaze ,habang hawak ang cellphone.

"Bakit?" Parang kinabahan ako. Hindi kaya may nangyari hindi maganda? Iyong sasabihin kaya ni Blaze ay konektado sa missed called ni Klea?

"Nasa hospital si Clarissa. She tried to commit suicide."

"Anoooo??!" ako itong gulat na gulat samantalang siya parang wala lang.

"May isa pa kong balita. Nakkulong na si Amir. Nagaw.a.n.g ipakulong siya ni Klea."

Nalusutan na rin ni Klea ang problema at si Clarissa pa ulit ang sumunod. Ano ba naman pumasok sa utak nun.

Pagkadating namin sa Hospital. Nasa waiting area si Klea kausap ang President nila dati. Nakakbay ito at tila pinakakalma ang girlfriend ko.

Relax din Nixon. Wag ka magselos. Alam mong ayaw ni Klea ng ganyan sobrang seloso.

Napansin nila ang pagdating namin. Kaagad humiwalay sila sa isa't-isa.

"Kamusta si Clarissa?" Tanong ni Blaze.

Tumayo si Klea at isang sampal ang ginawa niya sa kanigan namin.

"Bakit?" usisa ko.

"Bakit? Bakit hindi mo subukan tanungin ang kaibigan mo? She tried to commit suicide dahil sa kagagawan niya." Nalilito ako sa mga sinabi niya ukol kay Blaze.

"Blaze, ano ba sinasabi ni Klea?" Tahimik itong nakatingin kay Klea.

"Sabihin mo kung ayaw mong ako ang magladlad ng katotohanan." hamon nito.

"Blaze?" pamimilit ko.

"Ano?  Mananahimik kana lang diyan!" Pinipigilan siya ng dati nila Pres pero ayaw niyang paawat.

"Blaze, ano ba 'to? Ano na naman ba 'to?" nakakpikon na.

"Ano? Wala? Wala kang masabi dahil na hihiya ka. Pero hindi mo na isip ang kalagayan ni Clarissa. Blaze naman," padabog niyang inilapag ang cellphone sa upuan.

Pumasok sila ng Pres sa kwarto ni Clarissa. Kinuha ko yun at tsaka pinindot ang isang video.

Nasa video nun sina Amir at Blaze. Marahil ay nasa bar sila at nag-iinuman. Hindi ko kinaya ang mga sumunod pang nangyari. Tinignan ko siya habang umiiyak.

"Are you gay???" todo iling. "Kung hindi, ano 'to?!" Umalingawngaw ang boses ko.

"Si Amir ang may kasalanan niyan. Matagal ng ginagawa niya sa'kin ang ganyang bagay. Maniwala ka, hindi ako bakla. Lalake ako Dre,"

Parang ang hirap paniwalaan ang paliwanag nya. Mas maliwanag pa sa sikat ng araw na naghahalikan sila ni Amir tapos...kung ano pa ginawa nila. Ibig kong masuka pero pinigilan ko lang dahil nakakhiya.

"Nakipag-hiwalay na ko sa kanya. Ayoko ng masaktan siya. Ayoko na rin magpaliwanag sa bagay na ayaw akong pakinggan. Siguro, hanggang dito na lang talaga kami. Baka hindi talaga kami para sa isa't-isa." nalulungkot niyang sambit.

"Parang sinabi mo na rin totoo kang bakla kung nakipag- hiwalay ka sa kanya. Hindi mo ba na isip malulungkot talaga yung tao dahil malapit na siyang ikasal tapos biglang makikipag-hiwalay ang mapapangasawa niya dahil bading ito?"

"Hindi nga ko bading. Lalake ako, lalakeng lalake. Si Amir ang bakla. Siya talaga,hindi ako."

"Malabo yang sinasabi mo. Alam mo naman kung paano ka obsessed yang kaibigan mo sa girlfriend ko. Imposible talaga."

"Ginagawa niya ang lahat para patunayan na lalake siya. Kaya nga ginamit niya si Klea eh. Gusto niya maging isang tunay na lalake pero... mahina siya sa tukso. Isang pagkakamali kung bakit tinulungan ko siyang magpaktunay na lalake pero...hindi, parang lumalala pa. I'm sorry, Nixon. Pero iyon ang totoo. Hindi ako bakla. Napasakay lang ako ng mundo ni Amir."

Ang hirap paniwalaan pero parang totoo ang sinasabi niya. Nabawasan ng konting tiwala ang puso ko kay Blaze. Iniisip ko tuloy na bakla siya at hindi lalake.

Hinayaan muna namin mag-usap sina Clarissa at Blaze. Sabay kami umuwi ni Klea sa bahay nila. Dahil hindi niya ko pinapansin,nakuha kong pumasok sa kwarto niya at binasa ang kabuuan ng isang story niya na nasa libro. Na umpisahan ko na ito dati pero hindi ko na tapos dahil abala rin sa trabaho. May nakipit na papel sa libro at may naksulat na ganito.

"HINDI lahat na naksulat sa libro ay totoo. Kung minsan, akala natin dapat konektado ang Prologue at Epilogue para gumanda ang kwento. Pero para sa akin, kung saan tayo mas naging komportable. Kung saan natin gusto ilagay ang pangunahing tauhan, doon tayo. Tulad sa nailathala kong libro na  Potion of love ay ang bidang lalake na ginayuma niya ang kanyang naktuluyan. Sa totoo lang, natakot ako na baka magktotoo  ang nilikha kong kwento, pero dahil alam ng tadhana kung sino talaga ang para sa akin ay hindi nito hinayaan na magdusa at malungkot ako kahit sa huling sandali. Kung t.i.tingin tayo sa reyalidad, naktuluyan pala ni Leading lady ang kanyang Bestfriend. Isang sweet at talagang ideal man ng karamihan. Maraming bagay na hindi natin maunawaan sa una,pero sa huli doon natin makikita kung ano ba talaga ang tunay na kahulugan. Kontento na ko , kontento dahil na kuha ko na ang dating binabalewala ko pa. Sa palagay ko, hindi ko na kailangan ng gayuma dahil mas mahal na mahal ako nun."

Natawa ako sa huling sinabi sa sulat. hindi ko na kailangan ng gayuma dahil mas mahal na mahal ako nun.

Parang pantay lang naman kami pagdating sa nararamdaman. Iyon nga lang, hindi na kailangan ng gayuma.

"Anong ginagawa mo sa kwarto ko wah?!" Inaagaw sa'kin ang libro at sulat.

"Akina nga 'yan! Sa akin yan ah!"

"Pagmamay-ari ko na 'to."

"Sino nagsabi? Akina nga, umuwi kana sainyo."

"Bakit mo ba ko pinagtatabuyan?"

"Gabi na. Baka isipin ni Mama kung ano ginagawa natin dito."

"Iisipin talaga ni Mama yun dahil may relasyon tayo. Hindi ba nga at malapit na tayong ikasal?"

"Umalis kana nga. Alis na. Alis!" Pinagtutulakan ako para makalabas lang ng kwarto niya.

"Sandali nga at mag-usap tayo. Ano ba? Magpapkasal ka ba sa'kin o hindi?" diretsahan kong tanong...

"Bukas mo na isipin yun. Umuwi kana," malapit ako sa pinto ng tumigil siya kakatulak.

"Magpapkasal ako sayo,"

"Talaga? Tatanggapin mo na itong Singsing?" Inilabas ko ang box sabay luhod.

"Nixon."

"Klea. Please, Pakasalan kana. Tumatanda na tayo at hindi na rin pabata. Pwede na lang natin gawin ay iyong gumawa ng bata dahil patapos na ang huling kabanata nito."

"Hay naku,"

"Klea, wala na si Amir, tapos na ang lahat. Wala na rin gayuma. Ano pa ba dapat mabago para magpakasal ka lang sa'kin?"

"Hmmm..."

Binuksan ko ang box na laman ang Singsing. Kinuha ko ito at bahagyang itinaas.

"Pakakasalan mo ba ko Klea? Handa mo ba ko samahan sa lahat ng pagsubok? Kasi kung ako ang tatanungin mo, lagi akong nandito para samahan ka.  I will protect you from the people you intend to hurt. I will give you everything for your happiness."

"Tulad ng dati. Isang tawag mo lang nandiyan na ko sa tabi mo. Kapag umiiral na naman ng katangahan mo, handa kitang batukan para magising ka sa katotohanan. At kapag, kailangan mo ng Bestfriend? Nandito lang ako ,walang magbabago ron."

"I know, I was the only second lead in the life of your love. A friend who is willing to correct the wrongdoing and only love that you are willing to understand even the difficulty you understand. Buong buhay ko, wala ako ibang minahal kundi ang isang kulot,pandak at ita na gaya mo. Kung pwede lang maibalik ang dati ibabalik ko ang noon para masabi ko sayo na tayo ang magkakatuluyan in the future."

"Bakit mo gagawin iyon? Mahal kita Nixon, kahit iba man ang naging Prologue ko, naging kompleto naman ang kwento dahil ikaw ang ang naging Epilogue ko. Nixon, lahat ng sinabi mo na patunayan mo na. Hindi mo na kailangan magmakawa sa akin o lumuhod para ayain lang ako pakasalanan. Kahit walang Singsing, kahit walang speech na sobrang haba, kahit walang luhod-luhod effect. Iisa lang ang sagot ko.YES. YES LANG ANG ISASAGOT KO."

"T--alaga? Talaga ba? Whoooooo... Teka, sandali. Nananaginip pa ba ko? Paki-gising naman kung, Oo. Grabe, kahit kompleto na ang lahat na kakailanganin sa kasal. Lalo akong na atat para pakasalan kita."

"Ang daldal mo."  I hugged her tight and kissed her lips for so much time.

"This is not the last story. We will have many more but we will stay together."

"We will stay together, dahil na tutunan kong hindi dapat minamadali o pinililit ang gustong makuha dahil may iba palang naka handa ang Dios para sa atin. Kung sana, hindi ako naging padalus-dalos noon ay hindi tayo pinahirapan."

"Pero aminin mo. Naging tulay pa ang gayuma para mrealized mong hindi sa gayuma o potion dapat umasa kundi kung ano at sino ang tinitibok ng iyong puso."

?? Sabi nila Balang araw darating Ang iyong tanging hinihiling At nung dumating Ang aking pa.n.a.langin Ay hindi na maikubli Ang pag-asang nahanap ko Sayong mga mata At ang takot kong sakali mang Ika'y mawawala At ngayon, nandyan ka na 'Di mapaliwanag ang nadarama Handa ako sa walang hanggan 'Di paaasahin 'Di ka sasaktan Mula noon Hanggang ngayon Ikaw at ako ..??

WAKAS

Thank you so much ;)

Ito na po ang pinaka ending nila. Sa totoo lang ay hindi ganyan ang ending pero dahil ayoko kayong saktan. Ibinigay ko na ang lahat para lumigaya kayo kahit sa mga huling kwento na ito nila Klea, Amir at Nixon. Bibigyan ko na lang ng hustisya ang buhay ni Amir. Haha

Maraming Salamat mga Bebe.