The Hymns of Prudentius Part 7

From pendent chains the lamps of crystal blaze; By fragrant oil sustained the clear flame glows With strength undimmed, and through the darkness throws High o'er the fretted roof a golden haze,

As 'twere Heaven's starry floor our wondering eye Beheld, wherein the Bears their light display, Where Phosphor heralds the approach of day And Hesper's radiance floods the evening sky.

Meet is the gift we offer here to Thee, Father of all, as falls the dewy night; Thine own most precious gift we bring--the light Whereby mankind Thy other bounties see.

Thou art the Light indeed; on our dull eyes And on our inmost souls Thy rays are poured; To Thee we light our lamps: receive them, Lord, Filled with the oil of peace and sacrifice.

O hear us, Father, through Thine only Son, Our Lord and Saviour, by Whose love bequeathed The Paraclete upon our hearts has breathed, With Him and Thee through endless ages one.

Through Christ Thy Kingdom shall for ever be, Thy grace, might, wisdom, glory ever shine, As in the Triune majesty benign He reigns for all eternity with Thee.

VI. HYMNUS ANTE SOMNUM

Ades Pater supreme, quem nemo vidit unquam, Patrisque sermo Christe, et Spiritus benigne.

O Trinitatis huius 5 vis una, lumen unum, Deus ex Deo perennis, Deus ex utroque missus.

Fluxit labor diei, redit et quietis hora, 10 blandus sopor vicissim fessos relaxat artus.

Mens aestuans procellis curisque sauciata totis bibit medullis 15 obliviale poclum.

Serpit per omne corpus Lethaea vis, nec ullum miseris doloris aegri pat.i.tur manere sensum. 20

Lex haec data est caducis Deo iubente membris, ut temperet laborem medicabilis voluptas.

Sed dum pererrat omnes 25 quies amica venas, pectusque feriatum placat rigante somno:

Liber vagat per auras rapido vigore sensus, 30 variasque per figuras, quae sunt operta, cernit.

Quia mens soluta curis, cui est origo caelum, purusque fons ab aethra 35 iners iacere nescit.

Imitata multiformes facies sibi ipsa fingit, per quas repente currens tenui fruatur actu. 40

Sed sensa somniantum dispar fatigat horror, nunc splendor intererrat qui dat futura nosse.

Plerumque dissipatis 45 mendax imago veris animos pavore maestos ambage fallit atra.

Quem rara culpa morum non polluit frequenter, 50 nunc lux serena vibrans res edocet latentes.

At qui coinquinatum vitiis cor inpiavit, lusus pavore multo 55 species videt tremendas.

Hoc patriarcha noster sub carceris catena geminis simul ministris interpres adprobavit. 60

Quorum reversus unus dat poculum tyranno, ast alterum rapaces fixum vorant volucres.

Ipsum deinde regem 65 perplexa somniantem monuit famem futuram clausis cavere acervis.

Mox praesul ac tetrarches regnum per omne iussus 70 sociam tenere virgam dominae resedit aulae.

O quam profunda iustis arcana per soporem aperit tuenda Christus, 75 quam clara! quam tacenda!

Evangelista summi fidissimus magistri signata quae latebant nebulis videt remotis: 80

ipsum tonantis agnum de caede purpurantem, qui conscium futuri librum resignat unus.

Huius manum potentem 85 gladius perarmat anceps et fulgurans utrimque duplicem minatur ictum.

Quaesitor ille solus animaeque corporisque 90 ensisque bis timendus prima ac secunda mors est.

idem tamen benignus ultor retundit iram paucosque non piorum 95 pat.i.tur perire in aevum.

Huic inc.l.i.tus perenne tribuit Pater tribunal, hunc obtinere iussit nomen supra omne nomen. 100

Hic praepotens cruenti extinctor antichristi, qui de furente monstro pulchrum refert tropaeum.

Quam bestiam capacem 105 populosque devorantem, quam sanguinis charybdem Ioannis execratur.

Haec nempe, quae sacratum praeferre nomen ausa est, 110 imam pet.i.t gehennam Christo perempta vero.

Tali sopore iustus mentem relaxat heros, ut spiritu sagaci 115 caelum peragret omne.

Nos nil meremur horum, quos creber inplet error, concreta quos malarum vitiat cupido rerum. 120

Sat est quiete dulci fessum fovere corpus: sat, si nihil sinistrum vanae minentur umbrae.

Cultor Dei memento 125 te fontis et lavacri rorem subisse sanctum, te chrismate innotatum.

Fac, c.u.m vocante somno castum petis cubile, 130 frontem loc.u.mque cordis crucis figura signet.

Crux pellit omne crimen, fugiunt crucem tenebrae: tali dicata signo 135 mens fluctuare nescit.

Procul, o procul vagantum portenta somniorum, procul esto pervicaci praestigiator astu! 140

O tortuose serpens, qui mille per Maeandros fraudesque flexuosas agitas quieta corda,

Discede, Christus hic est, 145 hic Christus est, liquesce: signum quod ipse nosti d.a.m.nat tuam catervam.

Corpus licet fatiscens iaceat recline paullum, 150 Christum tamen sub ipso meditabimur sopore.

VI. HYMN BEFORE SLEEP